ژنتیک نقش مهمی در تعیین قد نهایی افراد دارد. برای بهبود رشد قدی تشخیص قطعی علت کوتاهی قد مهم است و باید درمان متناسب با علت بروز آن شروع شود و در کوتاهی قد ژنتیکی درمان با هورمون رشد مؤثر نیست.
کمبود هورمون رشد ، فقط بر اساس آزمایش‌های هورمونی مشخص نمی‌شود. سرعت رشد در دوران کودکی نیز باید بررسی شود، یعنی اگر در دوران کودکی، سرعت رشد قدی خوب بود، بر اساس یک آزمایش هورمونی نمی‌‌توان کمبود هورمون رشد را تشخیص داد و درمان را شروع کرد.
کوتاهی قد به علت‌هایی مانند کوتاهی قد ژنتیکی، تأخیر سرشتی در رشد، سوء‌تغذیه، کمبود ویتامین D و کمبود کلسیم که موجب نرمی استخوان میشود ، کم‌خونی‌ها ، بیماری‌های التهابی دستگاه گوارش ، بیماری‌های کلیوی مزمن، نارسایی قلبی، بیماری‌های مزمن ریوی یا کبدی و کم‌کاری تیروئید می‌تواند باشد.
کودکانی که از سن ۲ سالگی، کوتاهی قد دارند و سرعت رشد آنها در سال تقریباً طبیعی است، ولی سن استخوانی آنها عقب‌تر است. بلوغ در این کودکان با تأخیر است، ولی در نهایت، بیشتر این کودکان به حد ژنتیکی قد خود می‌‌رسند.
همه افراد در ۳ مرحله رشد می‌کنند. در ۲ سال اول زندگی ۳۰ تا ۳۵ سانتی‌متر افزایش قد دارند که این رشد سریع با افزایش سن کاهش می یابد. از دو سالگی به بعد کودکان هر سال ۵ تا ۷ سانتی‌متر قد می‌کشند. البته در نزدیکی سنین بلوغ سرعت رشد کمتر خواهد شد. سرانجام در دوره بلوغ یک جهش رشد قدی وجود دارد که به طور متوسط در پسران ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌متر و دختران ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متراست.
حداکثر جهش رشد قدی در دختران پیش از شروع عادت ماهانه و در پسران در مراحل انتهایی‌تر بلوغ است. به طور معمول در سنین ۱۵ تا ۱۷ سالگی در دختران و ۱۶ تا ۱۸ سالگی در پسران، صفحات رشد (صفحات غضروفی استخوان) بسته می‌‌شوند و امکان افزایش قد، پس از آن وجود نخواهد داشت.
